:(

Siedzę zamknięta w czterech ścianach pokoju.. Przepełniona smutkiem i tęsknotą..Po policzku spływa mi kolejna łza.. Tak trudno jest powstrzymać te łzy..Tak bardzo chce powstrzymać tą tęsknotę za miłością.. Lecz to takie trudne.. I tak bardzo boli.. Nie chce już cierpieć.. Nie chce wylać już żadnej łzy.. Dlaczego zostałam na to skazana?

.. wspomnienia, które pragniesz zamknąć w zapomnieniu smutek, który żyje w twoim wnętrzu nigdy nie odszedł i nie przestajesz płakać, wszystko jest cierpieniem bo wszystko zawsze dzieje się w najgorszym momencie twoje łzy zostały wypchane w bajkach z których już nie została żadna i czujesz jak serce się rozpada na kawałki towarzyszy ci ciemność i takie jest samopoczucie w samotności pustka w środku i bez sił żeby się uśmiechnąć jesteś smutna, ale próbujesz udawać, że jesteś szczęśliwa smutek przez pożegnanie pożegnanie, które nie chce odejść we mnie smutek nie chce zgasnąć czasami zostaje nadzieja, zostaje przypuszczenie pytasz się dlaczego nigdy tego nie zrozumiesz..

Nie wiem czy jest mi lepiej, czy po prostu przyzwyczajam się do bólu.

Czasem mam ochotę gdzieś uciec, zapalić papierosa, popłakać, upić się do nieprzytomności, zasnąć i zapomnieć. Tak, czasami właśnie tego chcę.