Gansen..

Tak bardzo tęsknię, ale, to co było, już więcej nie wróci. 

To tak boli, gdy patrzę na zdjęcia, i przypominam sobie wszystko, to co było kiedyś.. 

W szkole nawet, nawet, na razie nie narzekam. 

Nox został sprzedany, teraz jest wieelka psina, z imieniem Molly, kocham ją. 

Ostatnio jak szłam z przystanku autobusowego, to widziałam trenera, jak jechał do stajni.

Matko, w stajni nie byłam długo, mam nadzieje, że w końcu będę mogła pojechać, i zobaczyć jak tam Marcello. Ciągle pytają Mnie, kiedy wrócę do treningów, może za rok, albo i dłużej, jakoś nie mam ochoty jezdzic, dla Mnie sie liczy, że mogę przyjeżdżać do Mojego osiołka (Marcello) Przyjechały do stajni nowe (prywatne) konie. 

Rudy nadal chodzi z uszkodzonym kręgosłupem, nie wezwali weta, bo nie mają kasy, Ja bym sama wezwała, i za wszystko zapłaciła, ale to cholernie drogie. Nie lubię patrzeć jak On cierpi.. Teraz padokuje się sam, cały duży padok ma dla siebie, bo skopał ostatnio Gawora.. Mamy z klasą jechać do Dortmundu, ale, to jeszcze nie jest pewne. Wyczekuję z niecierpliwością 20 Grudnia.  Nie było notek, bo czasu nie było, ani zdjęć nie ma. Jak dobrze, 2 tygodnie nie będzie wf, skaczę z radości, ale fajnie.  Cały czas myślę, czy sobie poradzę, po stracie Marcello.. Będzie trudno na nowo stanąć na nogi.. Czy pozbieram się po tym wszystkim. ? Kiedyś na pewno.. Mam dosyć.

Kończę z jezdziectwem, czy kiedyś wrócę. ?  Hmm.. nie wiem, trudne pytanie. Jestem cały czas wyśmiewana w szkole, bo mam taką pasję, a nie inną.. pojebańcy, pojebańcy wszędzie.