W moim życiu towarzyszy mi tyle smutku, tyle cierpienia, tyle bólu. Mam tego dość!!

Tyle straconych dni
Wciąż towarzyszy mi
Nie śpię w nocy
Dzień jest oznaką mej skrajnej niemocy
Ciągły mętlik w głowie
Nie pozwala zasnąć takiej osobie
Pogubić się w życiu - łatwa sprawa
Gorzej tylko potem podnieść się z tego bagna
Nie myśląc o jutrze żyje się lepiej
Biorąc głęboki oddech i łapiąc powietrze w płucach
Zastanawiam się nad tym co mnie jeszcze czeka tutaj
Ile mam żyć
I ile mi jeszcze czasu zostało
I jak dużo bólu znieść mi kazano
W pustych ścianach czterech płakać mi pozostało
Bo prawda jest taka, że nic w życiu się nie udało...

Moje bazgroły. Nudziło mi się wczoraj i chciałam się jakoś oderwać od tego wszystkiego, więc wzięłam kartkę i zaczęłam pisać. A oto efekt. W sumie to mi się to nawet nie podoba, jeden z moich najgorszych wytworów, ale pokazuje z jednej strony to co we mnie siedzi.

Ciekawi mnie tylko, czy przyszłabyś sypnąć mi na wieko piaskiem.