What I've felt,

What I've known...

Spójrz na siebie i  uwierz w siebie. Szanuj siebie, swój czas, swoją uwagę.

Owszem, "stare grzechy mają długie cienie", ale przecież to tylko cienie.

Może nie jestem człowiekiem, którym chciałam być - ale nie mam sobie, mimo wszystko, wiele do zarzucenia. Staram się i poświęcam tyle czasu, ile jestem w stanie, dla tych, dla których warto, którzy to doceniają i odwzajemniają - sami z siebie... 

Owszem, czasami nie mam ochoty, czasami chcę się "obrazić na cały świat", ale kto tego nie ma? Chociaż u mnie to "obrażenie się" to raczej brak siły. Nie można z siebie dawać ponad 100% na każdym polu, to jest po prostu tak niewykonalne, jak.... (dokończę w myślach). 

To wszystko czasami mnie przerasta i wiem, że to tylko moja wina, bo przecież sama przestałam chcieć mówić, bo w końcu przestałam być tak otwarta, bo wiele w sobie chowam, a przy okazji odzywają się rany sprzed lat, do których nie chcę Was dopuszczać. To nie Wasza wina, a więc i nie Wasza sprawa. 

Ale na szczęście tylko czasami mnie to przerasta, bo potem wstaję rano i wiem, że muszę to ogarnąć sama i nadal ciężko byłoby mi o tym komukolwiek mówić, a poza tym... przecież to tylko moja sprawa, nikogo więcej to nie obchodzi, więc po co mówić? ....................

..............

To nie zniknie, ale można to wciąż upchnąć w czarnej dziurze swojej duszy.

........................

....................

......................

.....................

........................

.....................

[... To po prostu czeka nas emocjonalno-psychiczna śmierć na darmo. ...]