100 lat

Była taka szczęśliwa, że zapomniała robić zdjęcia. Aparat który zawsze był pod ręką, dosłownie, nagle stał się zapomniany i nie tak ważny. Liczyło się tylko tu i teraz. A szkoda, że zapomniany, bo można było robić więcej zdjęć tych ważnych tu i teraz. Ale to, że zapomniany, nie znaczy, że zdjęć nie ma wcale. Są, Takie Nasze. Minął rok, jeden długi, trwający 100 lat rok. I długo wyczekiwane prawie trzy tygodnie w domu. W starym domu i w przyszłym domu. Prawie 3 tygodnie trwające 3 dni. 100 lat czekać na 3 dni. Ale myśl, że przed Nami wieczność, pozwala wytrwać więcej, a nawet wszystko, bo czym jest to wszystko w stosunku do wieczności. Dla mnie ta wyczekiwana wieczność to więcej niż wszystko i już zaraz 2,5 roku będzie tylko wspomnieniem, a wieczność będzie się dziać :) Czas nawet jak się dłuży, to zawsze idzie do przodu i jak już minie, jest tylko wspomnieniem. Ale tylko kiedy liczymy czas, a przyjdą dni, kiedy czas nie będzie już ważny. Bo ważne będzie to TU I TERAZ, przyćmiewające inne "ważności". Może nie do końca naładowałam baterie, ale nabrałam motywacji. Działanie skraca czas. A raczej pomaga go przetrwać, bo patrzenie na zegarek wydłuża mękę. Nie patrz na zegarek, a wyczekiwany czas minie niepostrzeżenie. Tak, tak będzie. Wykorzystam ten dany mi czas, bo nie jest on wieczny. Mój wieczny czas będzie gdzie indziej :) Witam ponownie i żegnam ponownie, do zobaczenia być może za kolejne 100 lat, albo i wcale, bo nie to jest ważne :)