Pieprzonej utopii ciąg dalszy

Coraz częściej zaczynam myśleć o samobójstwie. 

Planuję co zrobię, kiedy i co komu napiszę w liście/sms'ie pożegnalnym.

Nie, nie użalam się nad sobą.

Po prostu na blogu piszę to co mi leży na sercu.

Padło na nóż kuchenny. Jest taki wielki i ostry, prosto w serducho, czy coś tam.

Dzisiaj na matmie babka pytała z wzorów, na śmierć zapomniałam.

Powiedziała, że mnie nie przepuści, że się nis staram.

Cały dzień w szkole chciało mi się płakać.

Na ostatniej lekcji jakoś mi się humor poprawił lekko. 

Byłam dzisiaj na korepetycjach, bardzo fajna babka ;) powiedziała, że ma potencjał i nie rozumie jak mogłam dostać 1 na koniec, bo wiele potrafię. no cóż.

Przyszła guma do ćwiczeń, polecam ;D 

Rzeczy które mnie dołują:

• moja 1 na semestr z matematyki,
• to, że go kocham,
• to, że on mnie nie kocha,
• to, że nie umiem zawalczyć o moją miłość,
• to, że jestem pieprzonym tchórzem i nawet nie umiem mu powiedzieć 'cześć', bo wstydzę się jego kolegów,
• to, że moja dieta...ee...sory, jaka dieta?
• to, że zawodzę rodziców na każdym kroku,
• to, że ... nie wiem, to, że jestem taka beznadziejna i nie umiem zawalczyć.
• to, że nie mam już sił.

tylko dlaczego tego nie zmienię? 

chyba nie umiem.