"Wiedział, że smoczyca nie pozwoli mu podejść, więc zachowywał się podobnie jak Oromis 

wobec Glaedra: ukląkł pośród potrzaskanych kości i czekał. Trwał w milczeniu, nieruchomo, aż w 

końcu zdrętwiały mu nogi, a ręce zesztywniały z zimna. Niewygody jednak nie przeszkadzały 

Eragonowi. Chętnie zapłaciłby dużo wyższą cenę, byle tylko pomóc Saphirze."

Przecież nie zawsze będzie dobrze, jak z bajki... Ile razy mam Ci jeszcze powiedzieć: jestem smutna? To mnie przytul. Może właśnie na to czekam.... A jak nie chcesz, to siedź przy mnie i czekaj, aż będę chciała powiedzieć... Ale przy mnie. A nie obok, bawiąc się telefonem na dodatek. Nie mów potem, że to ja nie chcę mówić, skoro sam nie mówisz. Jak mam mówić, skoro czuję się zignorowana?

B.