bardzo bym chciała wiedzieć, jak spędziłeś dzień, czy się wyspałeś, czy zjadłeś obfite śniadanie, jak dziś wyglądałeś.

ale już od dawna nauczyłam się  żyć bez odpowiedzi. dziś jedni balaują z przyszłą rodziną, inni po prostu przychodzą z długo oczekiwaną wizytą, innni po prostu się upijają jesienną melanholią. chyba zaliczam się do tych drugich.

powtarzasz że uśmiech to podstawa, ale nie wiesz, że wcale nie trzeba być uśmiechniętym ze szczęcia, nie trzeba nawet szczególnie się zmęczyć nad jednym uśmiechem. można to zrobić zawsze, nawet gdy jest cholernie źle. pamiętaj by nie psuć nastroju. 

ale, moje uśmiechy, mogą być zawsze i wszędzie, tylko nie teraz. 

wczoraj bardzo dokładnie zaplanowałam dzisiejszy dzień, miał być odpoczynkiem od wszystkich i wszystkiego, miałam się wyspać i marudzić. miałobyć po mojemu. nic z mojej listy nie zostało odchaczone, tylko  śmiałam się z naszej beznadziejnej sytuacji, z naszych nie zdanych matur, z naszych niepowodzeń. to było takie prawdziwe. czuję, że zaraz też stracę swoje życie, że nie będzie na nic czasu. potem znów będę musiała uciekać ,wracać i przepraszać. będę tęsknić mocniej i zapominać więcej.

a słów już nie dobieram w określonym celu. 

chyba dopiero teraz życie się zmienia. jak beznadziejna opowieść o nikim ważnym, bez wstępu i zakończenia. 

teraz tylko trzeba czekać, na kolejne zdarzenia, nie trzeba się spieszyć. 

jeszcze miesiąc, jeszcze pięć dni. 

It turns our freedom ain't nothing but missing you.Shit.