~

Kto by pomyślał, że minęło już 18 lat?

Ja sama w to nie dowierzam. Dopiero co szłam do przedszkola, zaczynałam podstawówkę. Dopiero co męczyłam się w gimnazjum z wychowawczynią, dopiero co stresowałam się, czy dostanę się do mojej "wymarzonej" szkoły średniej.

A dziś skończyłam 18 lat.

Te lata były różne, zdecydowanie. Mam jednak wrażenie, że więcej było tych przykrych momentów, niż dobrych. Mimo wszystko.
Czy żałuję? Sądzę, że nie. Wiem, że gdybym to zakończyła wtedy, gdy o tym myślałam zaosczędiłabym sobie tego wszystkiego, tych rozczarowań, porażek, tego bólu.

Ale to mnie ukształtowało. To pomogło mi zostać osobą, którą jestem teraz. I chociaż nie jestem do końca dumna z tych zmian, nie jestem dumna z siebie: doceniam to wszystko co się wydarzyło.

Wkraczam w dorosłe życie z pewnym bagażem. Wiem, że się powiększy, wiem, że momentami nie będę mieć siły go nieść. Ale taka jest istota życia.

Jakieś postanowienia na "dorosłość"?
Hmn... Chyba chciałabym byc jedynie dobrym człowiekiem.

W końcu.