1

Ludzie stracili istotę.

Strach...

Przed zniknięciem.

Właściwie to mogę zniknąć, bo jestem niepotrzebny.

Dlaczego?

Bo jestem niepotrzebny.

Nikt o mnie nie dba

Uciekasz myśląc, że nikt o ciebie nie dba.

Obawiasz się porażki.

Obawiasz się nienawiści.

Obawiasz się ujrzeć własną słabość.

Ty też!

Tak. Jesteśmy tacy sami.

Naszym umysłom czegoś brakuje.

Więc się tego boimy.

Więc się tego obawiamy.

Więc chcemy być jednością.

Próbujemy się dopełnić przez wzajemne uprzedmiotowienie.

Nikt nie może żyć bez obecności innych.

Nikt nie może żyć sam.

Każdy jest wyjątkowy.

Co powoduje cierpienie.

Co powoduje smutek.

Co powoduje tęsknotę, za innym ciałem i umysłem.

Co powoduje chęć bycia jednością.

Człowiek jest zbudowany z kruchych materiałów.

Umysł i ciało są bardzo słabe i wrażliwe.

Więc koniecznością jest ich wzajemne dopełnienie.

"Dlaczego?"

Nie ma innej możliwości.

"To prawda?"

Po co żyjesz?

"Nie mam pojęcia."

Może, żeby się dowiedzieć.

Dla kogo żyjesz?

Oczywiście, dla siebie.

Chyba dla siebie.

Cieszysz się życiem?

Nie wiem.

Cieszysz się życiem?

Oczywiście, że tak.

Nie lubisz być smutny?

Nie lubię.

Nie lubisz cierpieć?

Nie lubię.

Więc uciekasz.

Tak. Czy to źle, że uciekam przed tym, czego nienawidzę?

Nie ucieknę.

Dlaczego nie uciekniesz?

Ucieczka będzie bardziej bolesna.

Uciekasz przed bólem

Gdy poznasz ból, wszystko jest w porządku.

Możesz uciekać, jeśli coś jest bolesne.

Możesz uciekać przed czymś, czego nienawidzisz.

Ale nie! Nie chcę uciekać.

Nie. Nie powinienem uciekać.

Dlatego, że już wiesz, że ucieczka będzie bardziej bolesna.

Wiesz jak bolesne jest uciekanie.

Więc nie chcesz uciekać.

Jeśli ucieknę, nikt nie będzie o mnie 

Posłuszeństwo wobec innych, to sposób na życie.

Oczywiście! Inaczej mnie zostawią.

Boisz się zranienia.

Starasz się tak myśleć.

Ale nie tylko ty jesteś raniony.

Każdy cierpi.

Tak myślisz, bo to dla ciebie łatwe.

I zawsze porzucasz własne wartości.

I próbujesz uchodzić za człowieka bez ideałów.

Uważasz, że nic nie robiąc, nie zostaniesz zraniony.

Człowiek działa, by być chwalony.

Nikt mnie nie akceptuje.

Próbujesz tak myśleć.

Od samego początku uważałeś siebie za bezwartościowego.

Muszę tak robić!

Ale tak nie jest.

Ale nadal tak myślisz.

Jestem bezwartościowy. Z niczego nie moge być dumny.

Nie mam nic. NIC.

"Wartość w życiu."

Nie mam nic takiego.

"...więc"

Nienawidzę siebie.

Nienawidzę cię.

Nienawidzę w tobie wszystkiego.

Przykro mi, ale nienawidzę cię.

Nienawidzę cię.

Nienawidzę cię.

Nienawidzę cię.

Nienawidzę w tobie wszystkiego.

Nienawidzę tego kim jesteś.

Nienawidzę cię!

Teraz wszyscy mnie nienawidzą.

Ludzie chyba mnie nienawidzą.

Próbujesz tak myśleć.

Bo nienawidzę siebie.

Więc próbujesz myśleć, że i