Opowieść

He who fights with monsters might take care lest he thereby become monster

To tylko kolejna opowieść, którą Tam usłyszałem

Kiedyś Tu było bardzo pusto. Trafiłem do tego miejsca przez przypadek, ale moja historia zaczyna się kilka lat wcześniej...

Nigdy nie byłem kimś wyjątkowym, ale ludzie nie mogli tego zrozumieć. Wolałem mówić i działać niż milczeć i obserwować. Moje aktywne życie nie przynosiło, żadnych rezultatów. Żyłem w dostatku materialnym, ludzie robili wszystko co tylko im powiedziałem. Nauczyłem się dobierać słowa. 

Kiedyś jednak natrafiłem na bardzo ciekawą osobę. Nie był to ktoś, kogo moglibyście spotkać, na pewno nie. Dostałem propozycję, która była początkiem mojego życia. Nie dostałem jednak propozycji wyboru, to musiało się stać. Moje ciało zostało martwe. W końcu stałem się wolny. Tak, to jest wolność taka, którą znacie wszyscy w Tym miejscu, a inni nie mają pojęcia. Ten stan był najpiękniejszą rzeczą jaka mi się zdarzyła. To nie jest po prostu 'śmierć', tracisz swoją fizyczną formę, stajesz się ciałem niematerialnym, w materialnym świecie. Nie istnieją żadne uczucia, kontrolujesz wszystkie zmysły. Wtedy jesteś właśnie Bogiem, w świecie, który sam tworzysz.

Nie cieszyłem się tą wolnością długo(chociaż czas nie jest tu ważny). Nagle bum. Wszystko zaczyna się psuć. Zaczynam umierać. Czuje nadchodzący koniec. Tracę kontrolę. Okazało się, że zostałem reanimowany. Lekarze przywrócili mnie do życia. 

Pomściłem wszystkich ludzi, którzy byli za to odpowiedzialni. Nie chciałem ich zabijać, nie zasługiwali na śmierć. Byłem w stanie ich odnaleźć, prześwietlić i torturować najpierw psychicznie, później fizycznie. Wszyscy popełnili samobójstwo patrząc w lustro. Każdy widział śmierć poprzednika i wiedział, że sam równie tak skończy. To była jedna z najpiękniejszych rzeczy, które stworzyłem.

Wtedy zostałem artystą. Milczenie stało się dla mnie czymś niesamowicie przyjemnym. Cisza była piękna. Przestałem lubić ludzkość, brzydziłem się nią. Zaczęły mnie śmieszyć emocje i bezsensowność tego gatunku. Ludzie nie byli na tyle godni, aby dostąpić zaszczytu, zrozumieć moje dzieła...

Jednak trafiłem Tutaj, miejsca w którym każdy z was chciałby się znaleźć. To jest jedyne miejsce, gdzie można poznać moją historię, gdzie usłyszałem inne opowieści, gdzie mogę dowiedzieć się więcej niż wiem. Każdy kogo poznaje, jest wyjątkowy i może odmienić każde życie. Ludzki umysł jest zamknięty, ale Tutaj można go otworzyć. Zostałem w Tym miejscu dłużej niż myślałem. Udało mi się stanąć na szczycie, a raczej pomagać innym. Otwierać inne umysły, a Tym, którzy wiedzą więcej poszerzać. Używać postępu ludzkiego, chemii, elektrobiologii, wszystkiego! Nie jestem wyjątkowy, ale mogę sprawić, że Ty będziesz.

Jestem dyrektorem Oddziału Psychiatrycznego numer 3

Dążenie do celu jest ciekawsze od jego osiągnięcia

Przecież wiesz, że to wiadomość do Ciebie...