Natura

Leze tak bezmyslnie, bez jakich kolwiek reakcji na swiat zewnetrzny.
Glowa mnie boli, wydaje sie ciezsza niz zwykle, wypelniona myslami, niepotrzebnymi jak zawsze. Chcialabym tak tu zostac juz na zawsze- pomyslalam. Potrzebowalabym tylko przyjaciol wtulajacych sie w moj bok, bez slow, bez krytyk, bez jakich kolwiek uwag. My lezacy tak bez picia czy jedzenia, umierajacy z cierpienia, myslacy o jakze bezsensownych snach, jakze bezsensownym zyciu. Po co sie rodzimy aby grac w gre cale zycia, przechodzic przez wzloty jak i upadki, aby potem po nie wiadomo jak ciezkiej walce polegnac. My lezacy tak, nie myslac, cieszac sie chwila, ciepla koldra, wygodna poduszka. Czlowiek i tak z czasem zacznie wybrzydzac. Gdy jest zle- narzekamy, gdy jest za dobrze- narzekamy. Czy ludzka natura jest narzekanie ? Czy czlowiek stworzony byl istota nie pozwalajaca sobie dogodzic ? Dlaczego nasza natura jest niszczenie gdy jest dobrze, i naprawianie gdy jest zle. Ciezko to zrozumiec, lecz tacy juz jestesmy.

Ps. W koncu odwarzylam sie zrobic septuma, ja odwarzna, odporna na bol, balam sie bo nie nawidze przekuc na chrzastkach. Tak, prawie sie porzygalam slyszac 'POP'... Dreszcze mam na mysl o tym.