IF YOU DARE.

I raise my flags, don my clothes
It's a revolution, I suppose.

"-Co czujesz po wstaniu z łóżka?

-Co masz na myśli? Po prostu wstaję. Kolejny dzień, uczelnia. No, wiesz przecież.

-To tyle?

-No nie wiem, masz dziwne pytania.

-Czyli monotonnia. A wiesz, co ja czuję? Mam wrażenie, że zawsze będę budzić się w ten sam sposób.

-Budzikiem?

-Interpretuj. Chcę, żeby obudziło mnie słońce. Żebym zerwała się do okna, wyszła z domu z uśmiechem na twarzy i poszła gdzieś tak, jakby ktoś zawiązał mi opaskę na oczach. Chciałabym nie czuć na sobie czasu i oczu. Jedyne, co bym chciała na sobie poczuć to ciepły wiatr.

-Tęsknisz za latem.

-To też.

-Dlaczego tego po prostu nie zrobisz?

-Dobre pytanie. Nie wiem, jeśli już mam nie szukać winy w sobie, odpowiem Ci, że nie budzą mnie promienie słońca. Jeszcze. Nie jest ciepło, a jak zawiążę sobie na oczach opaskę i wyjdę z domu, ludzie pomyślą, że uciekłam z psychiatryka. Rozumiesz? Coś jak marzenie do spełnienia "nie w tym czasie". Poza tym, urodziłam się w złym czasie.

-Czasie, czasie, czasie. Nikt Ci jeszcze nie powiedział, że nie liczy się czas?

-Nie żyjemy w bajce, gdzie to autor decyduje, ile będzie trwał dzień.

-Więc rób swoje nawet, gdy nastanie noc. Dlaczego się śmiejesz?

-Bo słyszałam to już tyle razy, a nadal nie potrafię tego przyswoić. Wziąłbyś mnie za rękę i zaprowadził tam, gdzie chciałabym się znaleźć? Wiesz, gdzie chciałabym być.

-Nawet teraz."