Nie pasuje tu. Tak.

Kolejny reportaż. Mija kolejna godzina. W głowie kolejna myśl. Kurwa, ja tu chyba nie powinienem być. Nie pasuje do tego świata. Jestem zupełnie innym, ale to naprawdę innym. Różnię się, nie tak jak każdy od każdego, ja bardziej. Trafiłem nie na ten świat. No bo jak to jest możliwe, że wszystko jest jakieś inne, na wszystko ja patrzę jakoś inaczej. Nie rozumiem. Każdy jest praktycznie taki sam, te same systemy wartości, wszystko to samo a ja ciągle odbiegam. Moje myśli inne, mój rozum inny. Nie mogę się wczuć, nie umiem się dopasować. Ludzie są źli w chuj, tak w chuuuuuuj. Nawet to mówię inaczej. Czasem mam wrażenie, że wszyscy się ze mną w coś bawią. Zabawa polega na pierwszym przyzwyczajaniu do siebie a następnie na odrzucaniu. Każdy tak żyje ja wiem, z choinki się nie urwałem ale mimo to. 
Ręce, nogi, brzuch, twarz, nie pasuje. To doprawdy takie, takie... chujowe. Staram sie. Wgrywam sie, ale przy 99,9% wyskakuje ten pieprzony error. I nadal nie pasuje.

Ciągle powtarzam sobie, przyjdzie Twój czas, wszystko się odmieni, w końcu zaczniemy tu pasować. Rozmawiam sam ze sobą. Czas minie, a my ciągle niedopasowani. Nie wiem, nie wiem. Teraz jestem tu. Siedzę. Herbata. Slip party pipul. Lufa. Rozpierdol. Odpływam. Źle. I to są moje bóle istnienia, bóle z którymi na codzien borykam się. Borykam się. Z bólami borykam się. Ciężko coś powiedzeć. Jestem sam. Odpływam. Źle. 

I tak będziemy martwi, przepraszam.