Obejrzałam przed momentem film Gwiazd Naszych Wina... i mogę śmiało napisać, że my, ludzie w dzisiejszych czasach nie dostrzegamy prawdziwego uczucia. Większość z nas nawet dokładnie nie wie jak to jest "czuć". 

Większość z nas nie może powiedzieć, że kocha jeśli nie stracili swojej osoby chociaż na moment... 

Nie mogą tak powiedzieć Ci, którzy nie zrobili kompletnie nic aby mimo przeciwności losu być ciągle przy tej osobie i pokazać jej tą przysłowiową "miłość".

Są w śród nas tacy, którzy żyją ciągle zabawą pomijając i przeoczając to co jest tak naprawdę najważniejsze. 

Miłość jest czymś potężnym. Dzięki miłości możemy robić rzeczy, na które inni nie mają odwagi. Dzięki miłości  mamy tę odwagę.

Odwagę by stanąć na nogi każdego nowego dnia. 

Odwagę by sprzeciwić się całemu światu, który co dzień rzuca nam kłody pod nogi i patrzy zza rogu czy już się potknęliśmy.

Odwagę by zaśmiać się w twarz tym, którzy boją się miłości, ponieważ czują odrzucenie do samego siebie.

Jak chcesz kochać kogoś całego, jego ciało, charakter, głos, jego wzrost, wagę, sposób bycia i wyrażania opinii, skoro nie potrafisz pokochać samego siebie?! 

Jeśli chcesz kochać, czyli akceptować inną osobę - musisz pokochać siebie. 

Nie piszę tu o samouwielbieniu, ale o akceptacji samego siebie. 

Każdy z nas, nieważne czy ma się 12 lat, 18 czy 36, musi pamiętać o tym aby co dnia kochać nie tylko to co nas otacza, ale właśnie samego siebie. Kiedyś te osoby czy przedmioty znikną i mimo tego jak bardzo kochaliśmy jakaś miłość musi w nas pozostać...

... i to właśnie miłość do samego siebie sprawi, że będziemy mieli siłę żyć nowym dniem.