Minął rok odkąd dodałam mój ostatni wpis tutaj. Wiecie co jest piękne? Każdy wpis, który tutaj dodałam coś oznaczał, był o kimś kogo kochałam, z kim się przyjaźniłam, za kim tęskniłam i kogo pragnęłam. Przez te wszytskie lata pisałam bzdury, żaliłam się, wyznawałam miłość i dawało mi to ukojenie... I tak, w kółko. Ten blog razem ze mną dojrzewał, przeżywał wzloty i upadki, zakochiwał się i odkochiwał, momentami się złościł a nawet nienawidził. Dzisiaj, za każdym razem mogę wrócić do tych postów wstecz i odtworzyć te uczucia i wspomnienia, które minęły. Z niektórych się śmieję i bawią mnie do łez a są takie, które wywołują dziwne ukłucia w sercu, że coś minęło i już nigdy nie wróci. Dochodzi do mnie, że życie jest ulotne, kruche i momentami niesprawiedliwe, że tak szybko ucieka. Dzisiaj mam jeszcze 23 lata ale za miesiąc już 24, ktoś mi powie kiedy to minęło? Czy wam tak samo czas ucieka? Mam tyle planów i marzeń a wydaje mi się, że nie starczy mi czasu i życia na to wszystko...
Chcę podziękować wszystkim, których miałam okazję poznać do tej pory. Jestem wdzięczna za to, że razem tworzyliśmy bądź wciąż tworzymy wspomnienia. Każdej osobie, która wciąż przy mnie jest i słucha tego co mam do powiedzenia, każdej która chce mnie znać i wciąż poznawać. Dziękuje za to, że pewne osoby pojawiły się w moim życiu i niestety zniknęły, dziękuję tym, które wciąż są, za wszystkie głupie rzeczy, które mieliśmy okazje robić, za wszystkie wspólne obejrzane filmy, przesłuchaną muzykę, siedzenie na trawie i rozmawianie o pierdołach.

Maksiu Tobie dziękuję, że jesteś i marzę byś był obok mnie na wieczność. Jesteś najlepszy i to cud, że miałam okazję Cię poznać i pokochać z całego serca. Nie mogłam wymarzyć sobie lepszego partnera życiowego. Z każdym dniem kocham Cię jeszcze bardziej... Moje życie jest lepsze dzięki Tobie. Dziękuje za wszystko, kiedykolwiek to przeczytasz pamiętaj o tym... Jesteś moim prezentem od losu.