Suicide pact

Stoi oparty nonszalancko o stolik,

patrzy prosto w oczy.

Tej nocy pragnie elegancko

balowej sali próg przekroczyć.

Bal to szczególny a za progiem

czatuje Wielka niewiadoma

- czy będzie to spotkanie z Bogiem

czy pustka  zimna, nieskończona ?

Ubrania czerwień krew przeczuwa

i chłodny spokój z niego bije

tak na portrecie wiecznie trwa,

choć śmierci pragnie  to wciąż żyje.

On tego nie wie. Trwa zmieszany

jakby się bał do lęku przyznać,

i patrzy na mnie z cienkiej ramy

jakby to mi chciał miłość wyznać,

jakby to ze mną pośród nocy

pragnął zakończyć swoje życie,

o patrzy na mnie. W jego oczach

widzę bez lęku swe odbicie.

Mam odpowiedzieć? To spojrzenie 

łagodne, z losem pogodzone,

czy mam wciąż trwać i nic nie wiedzieć

czy nocą przejść na tamta stronę ?

Więc gdy tak stoi nonszalancko

dłonią o stolik się opiera

czy mam jak dama, elegancko

wyjść, czy wciąż dzień po dniu umierać?

 7082009