Retro

Przymykam oczy i widzę Twój pokój.

Wąskie łóżko, sztalugi, okno uchylone

przez które wchodzi z zewnątrz letniej nocy spokój

- a mnie pociąg uparcie niesie w Twoją stronę.

Widzę twarz Twoją w mroku jak wczoraj, nade mną,

prawie oddech Twój słyszę przy policzku moim,

a pociąg mnie uparcie poprzez las i ciemność

jak przeznaczenie niesie prosto w strony Twoje.

Rytmem kół niespokojnym bije Twoje serce

budzi leśne zwierzęta skulone przy torze

i pytam siebie samej  czy mieć można więcej?

Tę podróż, tę powrotną na dno serca złożę.

Ty śpisz spokojnie, z łapą Psa w Twej dłoni,

a zza obłoków na bezkresnym niebie

wygląda gwiazda, która sen Twój chroni&.

Dobranoc, miły. Uciekają drzewa

niby zapałki czarne powbijane w ziemię,

lokomotywa czasem przeciągle zaśpiewa,

czasami w oknach domów migną ludzkie cienie&

Kto nie śpi jeszcze, kogo nocny pociąg zbudził,

lub  komu spać nie daje niespokojne serce?

A może to po prostu tylko dwoje ludzi?

Może tych, co kochają oprócz nas jest więcej?

07.2009