kołyska

Najpierw spotkałem gołębia, którego uwięziło wnętrze z szybą

udającą przestrzeń, a zaraz potem przeczytałem:

"Kołyska chwieje się nad otchłanią, a zdrowy rozsądek podpowiada nam, 

że istnienie to ledwie krótkotrwały błysk światła między dwiema wiecznościami mroku".

(napisał Vladimir Nabokov)

Spoiną łączącą te słowa i fotografię to wyraz "kołyska",

który stał się dla mnie specjalnym łącznikiem ze światem

pokazywanym przez Laurę - miejscem, gdzie cichnie trzepot skrzydeł.

Ambrotyp powstał kilka dni przed tymi wydarzeniami.

Kiedy miałem pierwszy raz w życiu wykonać taką fotografię

i zobaczyłem kołyskę obojczyka - nieco ukrytą za falami światła,

poprosiłem, by Karolina, która modelowała sytuację, 

wskazała gestem jej obecność.
I oto jest.

Lauro - dziękuję za klucze.

gesty i wyrazy postaci: Karolina Kumorek <-> Caradel Neil

miejsce: przestrzeń mokrego srebra u Piotra Pietrygi