początki

W sumie wszystko zaczęło się niewinnie. Takie glupie szczeniackie zauroczenie.  Miałam wtedy 14 lat. Wzorowa uczennica, świadectwo z paskiem, wychwalana przez rodziców. Ale nie dawało mi to satysfakcji. Mimo to, że dobrze się uczyłam byłam grzeczna i nie pyskowałam rodzice i tak faworyzowali mojego mlodszego brata który tylko rozrabiał i ledwo co przechodził z jednej klasy do drugiej. To on był ich ukochanym dzieckiem. Ja bylam im tylko potrzebna do chwalenia się przed znajomymi jakie to mają cudowne dziecko. A potem? W domu olewka. Potem poznalam jego, pana W. Niezły rozrabiaka, wyluzowany, robił zawsze co chciał. Zaczęlismy się spotykać. Trwało to około 8 miesięcy. Niestety nasze dosyć trudne charakterki nie potrafiły się zgrać. Pierwsze zakochanie i pierwsze bolesne rozczarowanie. W późniejszym czasie okazało się, że ten chłopak jeszcze nie raz namiesza w moim i tak pogmatwanym życiu. W tym okresie zaczęły się pyskówki do rodziców. Wracanie do domu o takiej porze jak mi się podobało. Opuszczanie lekcji i pogorszenie ocen.  Potem przyszłam calkowicie pijana do szkoły. Chyba dopiero wtedy moi rodzice zorientowali się, że coś nie tak ze mną. Może. Nie jestem tego pewna. Przez dłuższy czas nie dawali tego po sobie poznać.  Wiem tylko, ze nie zareagowali w pore. Niestety. Zawiniłam sama. Ale czemu ktoś wtedy tego nie przerwał? Czemu nie powiedział stop? Nie zareagował tak jak powinien? Nie wiem. 

Wiem tylko, że gdy teraz widze 13-14 letnie dziewczyny udające osoby dorosłe aż coś mnie ściska tam w środku. Kiedyś byłam taka sama. I wiem, że do niczego dobrego mnie to nie doprowadziło. Wręcz przeciwnie, zrujnowało mi zycie którego do tej pory nie potrafię do końca odbudowac. Mam do was prośbę.. Do was 13-14 letnich dziewczyn. Nieszczęśliwe zakochanie? Minie. Poznacie kogos innego. Szkoła? Mimo że nudna i okropna trzeba się uczyć. Czas na imprezy znajdziecie trochę później. W szkole średniej. Nie niszcie swojego dzieciństwa. Na wszystko przyjdzie pora w odpowiednim czasie. A teraz zajmijcie się tym czym powinnyście. Pierwszymi zauroczeniami ( nie wielkimi miłościami), budowaniem przyjaźni które powinny być trwałe, uczcie się żeby potem w szkole średniej nie nadrabiać tego co było prędzej, a to tylko po to, żeby było wam latwiej. Korzystajcie z chwili ale pamiętajcie o tym, że na wszystko przyjdzie odpowiednia pora. Bo gdy za szybko dojrzejecie i tak będziecie chciały wrócić do tych chwil z dzieciństwa gdzie nie było tylku problemów.