Na początku było tak, że myślałam, że teraz wszystko się zawali.

Czułam straszny ból. Brakowało mi sił, by iść dalej do przodu.

Minęło kilka dni..

I co teraz?

Uczucie żalu, zranienia nie zniknęło.

Czuję się w jakiś sposób oszukana, wykorzystywana.

Nie potrafię ufać. Nie ma już wiary w słowa.

Zresztą ciężko wierzyć komuś, kto tylko mówi i nic nie robi.

 Co teraz?

Teraz muszę zająć się sobą. Nie będę już walczyć, prosić i się poświęcać.

Bo przecież to nie może być tak, że tylko jedna osoba coś robi.

Nie da się kochać za dwóch, walczyć i starać podwójnie.

Nie da się zbudować czegoś w pojedynkę.

A ja?

Ja wciąż czuję, że jestem w tym wszystkim sama.

Nie czuję wsparcia, miłości, bezpieczeństwa i pewności.

Nie ma tu ufności a nadziei jest coraz mniej.

Nie wiem co będzie dalej.

Teraz już wszystko zależy od Ciebie.