Co moge powiedziec na temat dzisiejszego dnia? Nic szczegolnego. Rozbawil mnie nieco widok czlowieka, ktorego nie bylo w moim zyciu przez okolo 10 lat, mimo tego dalej go traktuje jak.. jak tego samego czlowieka i szczerze powiedziawszy nigdy bym sie nie wyparla znajomosci z nim. Nie czyta tego i prawdopodonie nigdy nie dowie sie, ze jego mala Kasia zanudza internautow swoim biadoleniem, ale czasem patrzac na stare zdjecia widze w nim potencjal, widze czlowieka ktory pomimo takiego charakteru, byl dobry na swoj sposob. Kochal mnie, a ja jego. Wspieral mnie w trudnych chwilach. phah trudnych chwilach? Jesli upadek na rolkach, czy wdepniecie do kaluzy mozna bylo nazywac wtedy problemem. Tak, mialam okolo piec lat, nie pamietam dokladnie od kiedy go nie ma, choc przeblyski jego powrotow z wojska duzo mi uswiadamiaja. Kazdy popelnia bledy, kazdy ma swoje 5 minut, jak i wzloty i upadki. Niektorzy wstaja i ida w przod, inni wracaja do przeszlosci. Osobiscie utozsamiam sie z obiema sytuacjami. Bywaja momenty w ktorych wstane i pokaze ze dam rade, a czasem zamykam sie sama w mojej komnacie. W czterech scianach, z muzyka i ulubionym zeszytem. Siedzac w wygodnym fotelu probóje stworzyc cokolwiek, co da mi wewnetrzna ulge. Cos jak zwolnienie kuli w bebnie totolotka. Czasem towarzyszy mi deszcz, rzadziej slonce. Ono ukrywa sie za chmurami, wychodzi wtedy, kiedy odloze olowek, dlugopis. Kiedy skoncze szczegolowy szkic, badz zarys nowej historii. Mam ochote przytoczyc pewne watki, choc zachowam je dla siebie, zeszyt poslucha. Tak juz mam, ze potrafie trzymac jezyk za zebami, gorzej jednak jest z innymi ludzmi. No coz, bylo minelo na chuj drazyc temat? :) zyje sie dalej. I udowodnie wszystkim tym, ktorzy mowili ze nie dam rady, ze jednak odnajde w sobie ta sile, sile do spelniania marzen, bo to marzenia ubarwiaja nasze zycie. Tak, zycie jest kolorowe, choc czasem szare bloki przemawiaja do nas pryzmatem "Omin to,ucieknij", czasem mysle, jak by to bylo gdyby mnie tu nie bylo. Hm, pewnie bylo by lepiej, ale nie dam co poniektorym tej satysfakcji, jak na zlosc? jak na zlosc ! Po trupach do celu.

zdjecie? no nie mam innych w telefonie, juz od pol biedy jest przyciete, co by ludzie nie mieli koszmarow. Ponoc mam w tych legginsach grube nogi, no coz nie mi to oceniac, lecz nie kazdy musi wygladac jak "modelka" czyt. wieszak na ubrania, lubie siebie taka jaka jestem (choc wiele rzeczy bym zmienila, zaczynajac moze od lenistwa) gubie watek, nic sie nie klei, nie potrafie pisac na sucho, dobranoc :) jutro cos innego, przynajmniej.. postaram sie.

" I wiedz ze to lamie mi serce, ale kurwa nie chce widziec Ciebie wiecej, nigdy wiecej" Jebaaaanyyy....