Cześć. Proste ,,cześć'', najzwyklejsze ,,cześć''. Nigdy nie przypuszczałabym, że moje życie obróci się w moment w koszmar, który jestem w stanie ogarnąć - w ciągu czasu - który sobie OKREŚLĘ. Wiesz co? Szczerze? Podziwiam siebie i kocham, jak tylko mogę. Ale to nie było łatwe, żeby to napisać a tym bardziej poczuć. Przeszłam piekło, na ziemi. Bardzo długo zastanawiałam się nad sensem tego bloga, czy tak naprawdę czuję potrzebę wygadania się? Może chciałam posłuchać osób, które przeżywają to co ja? Czułam potrzebę zrozumienia? Chciałam sobie pomóc? [..] Tak. Wszystko się zgadza. Każdy z nas przeżywa podobnie złe chwile i uczucia w tym momencie, nie ukrywaj że jest inaczej skoro czytasz to dalej. Każdy z nas czuje podobne uczucia, a zarazem zupełnie inne. Pamiętam jak miałam z 15/16 lat, zbił mi się telefon - spanikowałam, że koszt naprawy będzie zbyt duży. Powiedziałam wtedy : ,,mam depresje, musze naprawić telefon''. Kiedyś wstałam ,,lewą'' nogą . Powiedziałam wtedy : ,,nie wstaję, mam depresje nie chce mi się''. Pewnego razu nie chciało mi się rano wstać do szkoły, powiedziałam wtedy : ,,mamo, mam gorączkę i depresję nie mogę iść do szkoły''. Jest mi wstyd, niezmiernie wstyd za te szczeniacke zdania wypowiedziane z moich słów. Nie chce uczyć tutaj nikogo, na czym polega depresja lub jej początki i jej zakończenie. Nie chce uczyć, bo nie jestem je#anym nauczycielem. Chce podzielić się z czymś ważnym. A uwierz, że nie jestem kolejną osobą, która pomoże wyjść ci z dołka. Jestem osobą, która Cię z tego może po prostu wyciągnąć, bo słonko od depresji Ci daleko, zaufaj mi. Jeśli napiszesz, prywatnie anonimowo, a ja anonimowo Ci odpisze.... To jesteś na niezłej drodze walki o lepsze jutro. Jestem skomplikowana, moje blogi też ale to czyni mnie anonimowo potrzebną osobą. Skup się co pisze, a zrozumiesz po co tu jestem. Dziękuję za taki odzew.