Nie wiem czy to wszystko jest dziwne, czy to po prostu ja. 

Wiem że jestem głupia bo nie potrafię zapomieć o chłopaku który pomimo tego że mnie zranił jest dla mnie ważny. To on najczęściej jest powodem mojego uśmiechu jak i dobrego humoru, czesto piszemy, na różne tematy, praktycznie o wszystkim, przy nim jestem po prostu sobą, niczego nie udaje, jest ważny. Zależy mi na nim, ale nie chce sobie robić nadziei na cokolwiek, czasem jest bardzo trudno, czasem na chwilę robie sobie nadzieje po czym wbijam sobie do głowy że to nie jest dobry pomysł. Lecz pomimo tego że jest bardzo ważny w moim życiu, strasznie mi na nim zależy i uwielbiam spędzać z nim czas nie potrafiłabym, gdybym musiała, teraz wybrać czy chcę się z nim związać, raczej chce, bardzo chcę z nim być, ale boje się i nie chce żeby się powtórzyło to przez co przechodziłam, nie chce znowu czuć tego okropnego bólu, który był coraz bardziej dręczący, wybaczyłam mu i cieszę się że to zrobiłam, ale nie wiem czy kiedyś zapomnę, raczej wątpie, to nie jest rzecz którą się tak po prostu zapomina.

Dobranoc :**