Śmiech dziecka jest w każdym z nas trzeba tylko go odnaleźć, dotrzeć do niego.

Uzewnętrznianie się poprzez zachowania, których byśmy sie nie spodziewali.

Dziś wiem, że lubię ją chyba taka jaka jest.

Samoakceptacja, chyba najtrudniejsza z rzeczy, które powinniśmy potrafieć wykonać.

Ona i ja...

Może łatwiej mi ją zaakceptowac gdy patrzę na siebie z boku.

Maski....

Każda z szuflad kryje jedną, każda para butów, malutki szczegół, pozwala przybrac nową.

Może nawet tą wczorajszą, beztroską, która lubię najbardziej.

Życie nie może przeciez uciekać nam przez palce.

Czekanie...

Dzień, w którym wszystko wywróci sie o 180 stopni.

Taki, w którym pojmiesz sens istnienia.

Kiedy zakładnie różowych okularów bedzie zbędne.

Proste czekanie na miłość.

Marzenia....

Zapał do realizacji, łzy połykane w ciemnościach, wiara w ludzi i w czyny, chęc samorealizacji...

Wspomnienia...

Tylko przeszłośc jest bezpieczna,

Powrót zawsze trafiony, mozliwość wyboru zdarzeń, które miały miejsce,

Pewność zakończeń, uczuć, reakcji.

Foldery zdjęć zapisanych zdarzeń na twardym dysku mózgu.

Mozliwość otwierania tych pozytywnych

Możliwość ukrywania tych negatywnych.

Nauka na błędach.

A gdy stanę obok widzę jej starania i smutek który lezy gdzies głęboko na dnie.

Błysk w oczach czy odbicie swiatła?

Zdarzenia, które upewniają, dodają pewności.

Strach...

Ten przed porażką.

Kolejną porażką.

Szkoda by było zatracic sie i znów wstawać.

Strach by zycie nie rozłozyło na łopatki.

Tak dobrze znany parter.

Prośba...

O troche twojego szczęscia by móc je uczynić własnym

O to by nie pozwolił sie zauroczyć bo bedzie bolało.

Nie lubię kleić serca po raz kolejny na nowo.

Radość...

Bo wiem gdzie jest moje miejsce.

Wiem, że jest paru ludzi.

Wiem, że jesteście Wy.

Pierwsze promienie wiosennego słońca tak delikatnie ładują pokłady szczęscia.

Może to tylko melatonina...

czekanie.....

czekanie aż coś zacznie jaśnieć.