co za dzień, co za noc. Wydaje mi się, ze te wakcje trwają już lata, moze przez to, że rozdałam miliony CV i rzuciłam juz dwie prace, może dlatego, ze byliśmy już w Kamionce, może dlatego, że wytańczyłam się już taak bardzo, może dlatego, zę chodziłam już po torach w gumowcach, wraałam do domu stopem nocą, moze dlatego że piekliśmy już tort, jeżdziłysmy z Monią w nocy na ramach, moze dlatego ze tanczyłyśmy już na moście i śpiewałyśmy przy giatrze, dlatego, ze wszyscy sąsiedzi wiedzą o której wracam do domu i że z bliźniakami, moze dlatego ze zaparaszałam już na W-Ztki, może dlatego że robie tyle komodowych interesów, może dlatego że pierwszy raz w życiu musiałam tyle decydować, moze dlatego, bo zetknęłam się ze śmiercią w tak smutnej postaci, takiej nie do zrozumienia, albo dlatego, ze pierwszy raz w życiu, żałuję że nie pozwoliłam sobie na bycie dzieckiem, na wybieranie rzeczy, które podpowiada serce, moze dlatego, że nie udało mi się troche uciec, trochę zawalczyć, ale tyle masz ile dać z siebie potrafisz