tempus fugit, aeternitas manet

"Kiedy los uwziął się, daje wszystko na nie-

to nieważne, to zmieni się...

Przecież liczy się kolor serca,

ile cieplych barw mieszka w nim?

Tylko własny Twój kolor serca..."

Dziwnie mi

tak przygnębiająco

i paradoksalnie nie mam żadnego

nieuśmiechniętego zdjęcia ...

Kiedy gwiazdy gasną,

a wiatr milczy...

I ciało odchodzi,

a w raz z nim - dusza.

Gdy wędruja w nieznane

między szelestem ludzkich myśli,

by wzbić sie ponad

odglosy serc rozdartych.

Czy pozwolić im uciec

tak po prostu

i zostać samemu na pustej scenie?

Między ciszą a krzykiem.

Między strachem a radością.

Między życiem a .... nieżyciem.

* Martuś, tak mi sie przypomniało wczorajsze stwierdzenie, że jedni mają owłosioną klatę, a inni sa owłosieni emocjonalnie, że aż muszę to zacytować