boże, bożeńku mój, nawet nie wiem czy w Ciebie wierzę, ale mam taki natłok myśli, że zaraz zwymiotuję. Żeby to chociaż się wszystko kleiło, ale nic, zupełnie nic do siebie nie pasuje! grrr. <trzymastópkinakaloryferze>

i mamy listopad, który zaczął się niezbyt dobrze, ale nie dlatego, że jest tym miesiącem samym w sobie, a dlatego, że odeszła do Ciebie, Boże, Bożeńku, moja babcia, która bardzo w Ciebie wierzyła, więc jeśli jesteś to proszę, weź się nią zaopiekuj - bo niestety, mimo choroby i wyczerpania.. świetnie dała sobie radę z nami, a to my nie daliśmy rady zaopiekować się nią. 

tak więc w tej chwili cała rodzina wyczerpana fizycznie i psychicznie, łącznie ze mną.. siedzi i je słonecznik. 

miałam się uczyć.. powiedzmy, że przygotowałam sobie wszystko, no, prawie.. i że trochę umiem. ale nie mam siły. 

myślę o supergorącym prysznicu i.. mówiąc szczerze - o ogoleniu pach.

EJ, BOŻE, BOŻEŃKU MÓJ! dlaczego pozwalasz ludziom tworzyć takie piosenki jak "Habits", to jedna z takich piosenek.. które słucham, i nagle przypominają mi się wszystkie wspomnienia, zapełnie znikąd.. a to wakacje, a to coś.. mimo że wtedy nie słuchałam tej piosenki, grr! ma ona w sobie cos takiego.. nawet nie wiem jak to nazwać.

jezu, już sporo tu napisałam. no ale wracając do wspomnień. Właśnie. Dopiero były wakacje.

Dopiero był 15 czerwca, spotkałam się z Julią i Damianem, zrobiłam z nim zdjęcie butów i wyszły mi zielone stopy,

a na następny dzień przyjeżdżał Hubert na 3 tygodnie, a 10 lipca lecieliśmy do Szwecji. Kiedy, co, jak i w ogóle?

Wytłumaczcie mi, KURWA, jak? Już jest listopad. Matko jedyna. - ciągle to powtarzam.. za dużo Rodziny zastępczej na Nickelodeon po północy..

wracając do tematu.. taaaaaak, Szwecja! esencjonalna moja kochana. jak kochanka. po części niszczy Ciebie i wszystko co masz, a z drugiej strony chcesz jej, kochasz ją i nigdy nie zostawisz jej raz na zawsze. O JA CIĘ SUNĘ! idealne porównanie, nie sądziłam, że aż tak mi się uda.

teraz pewnie połowa z Was myśli.. co, pf! jaka połowa, jakich Was.. fotoblog to już nie to, co kiedyś.. aaaale! ale wiem, że jest kilka osób, które jeszcze coś tutaj u mnie czyta, pozdrawiam Was, moja srebrzyste serdelki :((. 

dobra, więc tak, jak powinno być: TERAZ PEWNIE MYŚLICIE "o co jej kurwa chodzi, co ona ma do tej szwecji?",

oj nic nic, kochani. nic. 

idiotka ze mnie, piszę to pewnie sama dla siebie. aha, okej, moim zamiarem było napisanie czegoś krótkiego,

czegoś w stylu "zaczął się listopad a mnie naszło na przemyślenia". no, coś nie wyszło.

tak.. baaardzo ciężki czas za mną. znaczy.. nie jestem pewna, czy to koniec, ale chyba to, co najgorsze już za mną.

nie wiem, co jeszcze mogę napisać.. że zdjęcie jest z Hubertem WOW, JAK BYŚCIE NIE WIEDZIELI.. japierdole. 

dopiero się jarałam, że przyjeżdza 24 października. DOSŁOWNIE CZUJE SIĘ JAKBYM PRZEDWCZORAJ JECHAŁA PO NIEGO NA LOTNISKO, W PIĄTEK. 8 dni minęło jak nigdy, na nicnierobieniu (utworzyłam nowe słlowo).

i już ponad 3 dni nie ma go obok mnie, gr. teraz trzeba czekac do 23 grudnia.

kurczełke, sama nie wiem czego chcę.. od życia, od świata, od ludzi, od Ciebie, od samej siebie. 

chcę być dzieckiem. nie chcę zmartwień, nie chcę coraz szybciej lecącego czasu. WŁAŚNIE, SAMA NIE WIEM CZEGO CHCĘ. 

Daria, kurwa! "Nie porzucaj nadzieje, jakoć się kolwiek dzieje", myśl o lekcjach polskiego! no w sumie.. to i tak o niczym innym nie myślę, i z niczym innym nie mam takiego zapierdzielu, MATKO KOCHANA. 

co jeszcze.. hm. co jeszcze ostatnio zmieniło się u mnie, albo co nowego.. nigdy nie sądziłam, że będę szła i słuchała na słchawkach polskich rapsów! ciiii.. to tylko jedna piosenka. 

tęsknię nawet za tymi, którzy są "blisko".. jeśli mówimy o odległości. 

i za tymi, którzy są troszkę dalej!