417 :)

http://www.youtube.com/watch?v=mnl7XeyPpww

Happysad - Na ślinę. 

Bliżej i bliżej podejdź do mnie jeszcze, może usłyszysz dla kogo bije moje serce.

I co noc, leżąc w łóżku. Z telefonem w dłoni. Co minute odblokowując klawiaturę. Myśląc, że może coś przyszło, ale nie czułam wibracji. Zbędne nadzieje.

W jego oczach ujrzałaś niebo. I dlatego sądzisz, że to właśnie ten jedyny?

Byłeś przeciwieństwem mojego ideału, inny kolor oczu, włosów inne zainteresowania jednak nie oddałabym żadnej minuty spędzonej z Tobą za godziny spędzone z kimś kto jeszcze niedawno był dla mnie ideałem.

Bałam się tęsknić. Tęsknota oznaczałaby, że pogodziłam się z tym, że już nigdy nie będziemy razem.

Nabrała dystansu do niektórych problemów, jaśniej widziała wiele spraw.

"Moje serce zaczęło ciążyć mi, niczym głaz. Cała moja nadzieja ulotniła się, jak mgła w promieniach słońca. Oczy zapiekły."

Ogarnij mnie. Tak po prostu wylecz mnie z siebie.

Wszyscy po prostu śmieją się ze mnie. Nie znoszę tego. Wielki cyc, wielka dupa, wielkie nic. Czy nie mogę być czymś innym?

I po co się starać? Po co planować, tęsknić, wracać? Po co, skoro później się okazuje, że nikt na Ciebie nie czeka?

Masz tak, że stoisz w miejscu i nie masz żadnej drogi, która mógłbyś się udać?

Wiesz co jest najgorsze? Świadomość. Kiedy w nocy leżysz w łóżku i przypominasz sobie wszystkie chwile. Wszystkie gesty, uśmiechy, smutne spojrzenia na pożegnanie. Wtedy tak bardzo chcesz wrócić do tamtego dnia i godziny, chcesz powiedzieć więcej i zaczerpnąć więcej powietrza, by móc przytulić na dłużej. Tak bardzo chcesz, żeby był, ale świadomość. Świadomość i cholerna pewność, że to już nie wróci i już nigdy się nie zobaczymy z tą radością w oczach jak wtedy, że nie przytulimy się tak mocno jak kiedyś po długiej rozłące. Nigdy już nie wróci i już nigdy nie spojrzysz mi w oczy, w oczy, które teraz płaczą z tęsknoty do Ciebie. Bycie świadomym swojego nieszczęścia człowiekiem boli najbardziej.

Dobrze wiedział, że był dla mnie wszystkim. Mimo to mnie zostawił..

Chcę uciec. Wiem, to brzmi naiwnie.

Każdy ma swoje Westerplatte. Coś takiego, czego musi bronić i za nic nie oddać. Nigdy.