Z natury jestem niesamowicie uparta, ale z reguły jestem niesystematyczna i bardzo łatwo ulegam pokusom.

Kiedy sama postawię sobie cel, i daże do swojego zadowolenia, nigdy nic mi nie wychodzi. Zawsze muszę robić coś, dla kogoś.

Wtedy czuję, że to wszystko, to moja powinność. Jestem świadoma tego, że kogoś zawiodę. Nie mam na uwadze nagród i prezentów, ale samo zadowolenie. Zadowolenie tego Kogoś i zadowolenie moje. Że podołałam, i że do czegoś się nadaje.

Często bywa tak, że wyznaczam sobie cele, a przy tym zasady. Trudno mi ów zasadę złamać po raz pierwszy, ale kiedy już to zrobie, kolejne wybryki przychodzą niespodziewanie proso. Wtedy już nie mam zahamowań. "Jeśli zrobiłam to raz, i nic sie nie stało, to zrobie to znów. Wtedy też nic złego sie nie przytrafi." Tak jest z jedzeniem słodyczy i wszystiego co tłuste i nagannie niezdrowe. Potrafię wziąć do ręki coś do jedzenia, przejść z tym dwa kroki po talerz, zatrzymać się na sekundę  i odłożyć to wszystko i bez najmniejszej emocji odejść. Za to innym razem, siedzę i pakuje do siebie jak ubrania do torby na długie wakacje. Wiem, że więcej nie mogę, ale mimo wszystko upycham w sobie gdzieś to wszystko. Nigdy jeszcze nie starałam się tego wydalić na umyślnie w żaden sposób. Pewnie dlatego, że wiem jak to jest z moimi zasadami, a że odczułam tą nieprzyjemność na własnej, ale cudzej skórze to jest jedyna zasada której złamać się zwyczajnie boję.

Nie chce się usprawiedliwiać w żaden sposób. Muszę zwyczajnie nauczyć się zahamowywać Wiem, że potrafię, ha, jasne. Ale nuda robi swoje. Jednak mam swoją tajną broń. Wiem jak się motywować nawet, kiedy pewne wytyczne będę musiała stawiać sobie sama. Zaczynam ZNÓW od poniedziałku. Teraz mam wielką nadzieję, że to będzie mój ostatni, kolejny raz.

Nie wiem jaka cieżka jestem teraz. Z pewnością coś około wagi spzed dwóch tygodni. Może trochę mnie więcej...

Moje potworne zdjęcia i ostateczny plan napiszę pojutrze. Gdyby nie rozworzenie zaproszeń (kawka za kawką, ciasteczko za ciasteczkiem) zaczęłabym dziś... No ale cóż :-)

Sukces jest największą zemstą.

Trzymanko!