taki świat, najpierw mówisz go away, potem come back. i w kółko. odchodzą, przychodzą, zostają. nieliczni. niekonieczni. czasem niechciani. świat stoi na nogach, czasami na głowie, a czasem leży zalany w rowie. a Ty z nim. i ja. i sama nie wiem, czy jeszcze warto reanimować coś, co od dawna jest matrwe. martwość nad martwościami. marność to była, ale czy to ważne. słowa, słowa, słowa. same, cholera, słowa. ja chcę, ja muszę, ja pragnę, ja czekam - co to znaczy? coraz mniej, niestety. jedno na ustach, drugie w głowie, całkiem inne w sercu. i sztuczny, już emocjonalnie zżyty z ustami uśmiech. bez znaczenia. powinnam pisać wiersze, rzygać słowami na biały papier. zamiast tego szczam słowami w stronę tych, którzy udają, że chcą słuchać. na nich też szczam. jakoś bolą mnie ludzie. raz brak, raz nadmiar. wieczna impreza. a gdy smutek to siema. z ludźmi sie tylko cieszy. duśmy się, duśmy w smrodzie naszych własnych smutków i cierpień. przecież, tak naprawdę, czy komuś zależy?