My world...

Kiedyś czułam się tak jakbym żyła w jakiejś skorupie, miejscu bez drzwi, okien... Nic mi nie było wolno, zawsze każdy podejmował za mnie decyzje, byłam cholernie ograniczana ze strony rodziny, przyjaciół, szkoły, nawet ze strony chłopaka...
Te dni już minęły!!  Zaczynam żyć na nowo, układac sobie życie, podejmowac sama decyzje i robic to na co mam ochotę, nawet nieźle mi idzie ale czasami czuję się trochę zagubiona i samotna. ,, Nawet w gronie tylu przyjaciół, można poczuc się samotnym" te słowa towarzyszą mi od kilku dni, nie wiem co dalej z tym będzie czy w końcu odnajde się w tym wszystkim co mnie otacza ale wiem jedno muszę zamknąc przeszłośc za sobą i oddzielić ja gruba kreską a zająć się tym co dzieje się tu i teraz :)

Ehh niestety się rozchorowałam, cała noc nie przespana gdzie towarzyszyła mi jeszcze gorączka, czuję się fatalnie ale staram się jakoś tego nie okazywać, ponieważ nie chcę nikogo martwić ani żeby ktoś się tym przejmował bo każdy ma swoje problemy i nie trzeba jeszcze ich komuś dokładać. Fakt każdemu czasami przydaje się odrobina zrozumienia, pocieszenia, oparcia w kimś ale wysługiwanie się tą drugą osobą nie jest w stosunku do niej fair!

Nie potrafię zrozumieć dlaczego niektórym osobą brakuje odwagi by powiedzieć komuś coś w prost? tylko musza posługiwac się telefonami lub przekazywać te informacje przez inne osoby. To jest dziecinne i żenujące ;/ więcej nic na ten temat nie powiem bo mi ręce opadają ;/