„..I'm so tired of being here Suppressed by all of my childish fears… [..]These wounds won't seem to heal This pain is just too real There's just too much that time cannot erase..” takk..bo Asaja prosiła o moją fote..to prosze..bez uśmiechu..tak..bo nie.. bo jestem zmeczona tym wszystkim..a najbardziej chorobą..problemami..życiem.. padam z zanudzenia.. „..już nie wołam jeszcze jeszcze jeszcze..” blee… prosze o pomoc…wyciągam dłoń..i co z tego nie ma mnie..po i po co tu być.. wrrr… Był letni, bezchmurny dzień Gałęzie drzew kołysał lekki wiatr Radość biła ze wszystkich stron Słońce oblewało złotym światłem ulice Wspaniały świat, cudowny kraj Niezwykły obraz Nawet w bajkach Nie jest tak pięknie Ktoś odwraca w moją stronę z Uśmiechem na twarzy.. krzyczy Kocham Cie.. Nagła zmiana miejsca Jestem nie wiem gdzie Widzę niebo, widzę chmury Pode mną moje miasto.. Czuję jak trace grunt pod nogami Lecę głową w dół po śmierć Ziemia jest coraz bliżej.. Nadchodzi mój kres.. I znów.. Kolejna zmiana miejsc Lecz wciąż spadam Wszystko wokół ciemne Tylko jasny punkt, lece tam Tym jasnym punktem moje łóżko Niebezpiecznie zbliża się Nie mogę się zatrzymać Jeszcze tylko sekunda i w nie uderzę... Stop! Koniec snu.. //Bo dawno tu wiersza nie dawałam…