Tak dla odmiany w kolorze i z uśmiechem. Bo jakoś tu szmutnawo ostatnio mimo wszystko, a to niebo jest dziś takie, że tylko myślę, kiedy mi spadnie na głowę...

Za wszystkie moje przerwy przepraszam, ale jakoś tak nawet ostatnio weny nie mam żeby tutaj pisać i fotować.

Jakkolwiek próbuję się zorganizować na nowo.

A tego sobie słucham dzisiaj:

Nie będę kochać Cię, miły, odejdziesz w zapomnienie,

Ta miłość nie na me siły - kolejne zapatrzenie.

Naiwna zieleń nad głową, sad w jedwabnych sukienkach,

Nie będę rozmawiać z Tobą, spojrzeniom będę uciekać.

Wiary tyle, co w dłoni, mniej niż ziarenko gorczycy,

Ten pocałunek słony, on się zupełnie nie liczy.

Widzę, jak idziesz drogą, gwałtowny ból mnie przeszywa

I już tak tęsknię za Tobą jakbym była nieżywa.

Wiary tyle, co w dłoni, we własny zapał i serce

Ten pocałunek słony to pocałunek, nic więcej.

Tia... Dokładnie tak.

Bezosobowo jest, wiem. Przepraszam.