160.

słit focia z rąsi, zawsze spoko ! x4.

z dnia na dzień jest coraz gorzej. coraz gorzej sobie radze. zostałam znowu sama po  raz 123473420007. tym razem kompletnie sama. widze ze odchodzisz i nie umiem Ci powiedziec to co tak bardzo chce Ci powiedziec. jak zwykle mam okazje.. mam i nic nie mówie. i to po raz kolejny.. az zostaje sama. sama i musze na to wszystko patrzec, najgorsze jest to, że nie jestem dostatecznie silna, by patrzec, by życ i po raz kolejny z kolejna osobą przechodzic to samo. przyjełam do wiadomości, zrozumiałam.. jestem tylko zabawka.. na pewien czas. 

.. co prawde nie ryczę zazwyczaj, ani kiedy sie cos dzieje, zwykle po fakcie, bo najpierw musi to do mnie dotrzec.... dzisiaj dotarła do mnie jedna rzecz. ze go nie ma, i wiem, ze nie wróci, dotarło to do mnie w szkole, gdy zobaczyłam go takiego.. powstrzymałam się. a teraz dostatecznie szybko dotarła do mnie wiadomośc, że kolejna osoba mnie opusci. nie wiem czy tego chce. tzn. napewno nie ! ale co do swojego wyboru ma watpliwosci. nie poddam sie. nie wiem czy to dobrze tracic na sile i zdrowiu swojej i jej, tylko po to by był.... nie wiem robie dobrze.. ale juz za duzo rzeczy żałuje, nie chce żałowac odejscia również tej osoby.

No! No! No! - Zabrakło prostych słów.

jesień. najpiękniejsza pora roku. kolory, atmosfera, grube swetry, ciepłe skarpetki, kubek gorącej czekolady lub herbaty. samotnie spędzając piątek na parapecie, mogę zwalić wszytko na pogodę. "no przecież pada? nie widzisz?" i zatracam się w kolejnej książce, kolejnym lepszym świecie niż nasz, ten tutaj. a spacerując w deszczu nikt nie widzi łez. każdy skupia się na sobie i rodzinie, na tym, na czym mu zależy. nikt nie zwraca uwagi, że gdzieś pomiędzy budynkami stoi przemarznięte dziecko. spieszą się.tak cholernie się spieszą donikąd.