Ukryty głęboko w ciemnym lesie

Czekasz na blask zbroi,

Które wymuszą rozkaz,

I ruszysz zabijać tak jak cię uczono

Dźwięk bębnów już bojowo nastraja

Dobywasz oręż i uderzasz

Zadając pierwszy śmiertelny cios

Nie zważając na to, że nigdy tego nie chciałeś

Szczęk szczerbionych o siebie mieczy

Krzyki i ogłuszający tętent koni

Strumienie krwi i grzmoty błyskawic

Małe zwycięstwo jednych

Ogromną porażką tych drugich

I nie ważne, kto zaczął

Liczy się, kto zwycięży.

Gonisz za wrogiem ile w nogach sił

A w myślach prosisz Boga

Żeby nie dopadła cię strzała nieprzyjaciela

Oddając cześć królowi składasz pod jego nogi

Sztandary i ciała wrogich dowódców

Ze względnym spokojem i poczuciem bezpieczeństwa

Udajesz się w stronę domu

Już po bitwie

Jednak przed oczyma wciąż masz twarz tego,

Który nie mówiąc nic błagał o litość

A na rękach masz jeszcze jego krew

Bo w imię Boże było to wszystko

Zabijasz człowieka za to

że po drugiej stronie rzeki żył

Brovarius - Intro

i dynda mi to, że zdjęcie nie ostre