Byłam na jego grobie.

Myślałam że dam radę,

że będę potrafiła normalnie pójść tam,

pomodlić się.

Jednak bardzo się myliłam.

Uciekłam stamtąd z płaczem,

nawet niepotrafiłam normalnie się pomodlić.

Gdy zobaczyłam grób z Jego imieniem i nazwiskiem

to poczułam jakby ktoś w jednej chwili

wyrwał mi serce.

Poczułam, jak cały ból, żal, tęsknota,

rozgoryczenie, jak to wszystko na mnie spływa.

Od dawna już nie czułam jego obecności,

jakby opuścił mnie już całkowicie.

Wczoraj będąc na cmentarzu

znów poczułam jego obecność,

czułam Jego bliskość jakby był obok mnie,

Od dnia Jego śmierci nie raz wiedziałam że jest przy mnie

ale jeszcze nigdy nie czułam tego tak bardzo jak wczoraj.

Jego bliskość była prawie namacalna.

To było nieopisane uczucie,

Patrzeć na grób kogoś kogo się kocha, 

czuć jak serce rozpada się na miliony kawałków,

czuć tęsknotę, ból, żal,

i jednocześnie czuć obecność

osoby która odeszła na zawsze.

Nie wiem czy kiedykolwiek będę potrafiła

normalnie pójść na cmentarz, pomodlić się, zapalić znicz,

może z czasem będzie mi łatwiej

ale teraz wiem że jest mi cholernie trudno

żyć tutaj bez Niego, cieszyć się życiem, śmiać się.

Każdego dnia o Nim myślę i każdego dnia

uświadamiam sobie jak bardzo Go kocham.

Skarbie :(

już nie wiem gdzie szukać siły 

żeby żyć bez Ciebie.

[*]