Miłość, a co to takiego?

Długo szukam tej swojej miłości, niepowtrzalnej, takiej stworzonej dla mnie. Takiej, która byłaby wyjątkowa dla mojego partnera, taka, żebym ja była tą wyjątkową, nie idealną, bo takich cudów nie ma.

Zastawiam się jak często się miliłam, jak często uważałam, ze jakiś związek, bądź potencjalny partner, to własnie ten, i czy myle się również dzisiaj?

Zauroczenia przychodzą, zastają na dłuższą metę i odchodzą, czy w sumie, tak było zazwyczaj. Moim błędem na pewno dotychczas jest, to, że tracę głowę. Logiczne myślenie wydaje się nie istnieć, a komórki w mózgu upiły się jakimś wyobrażeniem.

Może miałam Ciebie właśnie spotkać, może jak sam powiedziałeś, świat nam chcę coś uświadomić. Co niby w moim przypadku, ze zadurzam się w mężczyznie, który nigdy nie będzie mój?

Czy to Ciebie miałam spotkać, zeby kolejne moje przeświadczenie o romansach się zmieniło?

Żebym tym razem los znowu zadrwił i powiedział, na prawdę Kunecka, to potępiasz? To pokaże Ci, jak szybko wpadniesz w swoją klatkę. To trochę jak z cukrem, papierosami, alkoholem. No wiem, że to szkodliwe, nie powinnam, a budzę się po zjedzeniu paczki czekolady, zapaleniu papierosa ( proszę, już nie chcę ) albo lampce wina. I czy aż tak się zadręczam jak w Twoim przypadku?

Dla mnie w tym wszystkim to nie chodzi o sex. Wiadomo jest, strasznie ważny ( co też przekonałam się nie tak dawno ), ale jak już kogoś chcesz spotkać wartościowego, to coś do tego sexu musi was przyciągnąć?

No i tu, moj Drogi, to co boli mnie najbardziej, bo mam wrażenie, że mogę z Tobą rozmawiać o wszystkim, w większości myśle, że mówisz prawdę, i jeszcze do tego, tak na mnie działasz, że mimo to, że wiem, że nie będę nr 1, to czuje sie po prostu wyjątkowa, seksowna, pożadana, inteligentna, ambitna. I wiem, że Ty tez tak czujesz.

Ale jak sam mówiłes, nie można mieć wszystkiego. 

Dziś już ukoił mnie mój płacz, płacz tęsknoty, za Tobą. Nie nie zakochałam się, nawet kiedy tak będzie, to Ci się nie przyznam, nie ma tak łatwo