tak klasowo, takie eleganckie z Nas panny. :D

Człowiek nie zdaje sobie sprawy jaką kotwicą potrafi być nadzieja, do czasu, kiedy jej zabraknie i zostaje wypatroszony jakby bez wnętrzności, bez ciężaru który utrzymałby go na ziemi. Pusty w środku zaczyna odlatywać, dryfować w powietrzu.Umysł, nie zwracając się o pomoc do innych, bez balastu, skupia się na sobie, odnajdując najczarniejsze pokłady osoby którą we własnym mniemaniu jesteś. Nic nie wygląda już jak kiedyś.Egzystencja jako jedna,długa halucynacja, codzienna układanka- do której, jak w sennym krajobrazie masochisty, każdy przedmiot, widok, dźwięk początkowo wydaje się rozwiązaniem, tym brakującym kawałkiem, ale ostatecznie okazuje się zupełnie bez znaczenia. 

+ tchórzysz Marta. a podobno człowiek powinien uczyć się na błędach.