Dernière Danse

Lepiej późno nić wcale, więc oto jestem. Wczoraj wróciłam z Warszawy, skąd udałam się prosto do Jonin. Nawet nie wiedziałam jak bardzo się stęskniłam za tymi górami, i wszystkim z tą miejscowością zwiazane. Odnowiłam kontakty z Wojtkiem i Arkiem. Z Grześkiem jakoś tak nie bardzo, ale cóż... Ważne że wgl coś. Już się nie mogę doczekać następnych wakacji, choć te się jeszcze nie skończyły. Otóż wyjeżdżam równuteńko za rok do Bułgarii, ale przed tą jakże cudowną wycieczką, będzie Ukraina. A w tym jeszcze roku Włochy! Oł jeee. Chciałabym wspomnień w tym wpisie, pana obok którego siedziałam w autobusie, gdy wracałam ;p otóż miał laptopa i pozwolił mi ze sobą oglądać film;)Jednak istnieją na tym świecie mili ludzie, pozdrawiam cie Jakubie :D

'Och, moja słodka udręko. Walka nie ma sensu, a ty znów zaczynasz. Jestem tylko bytem bez znaczenia. Bez niego jestem nieco niespokojna. Błąkam się samotnie w metrze. Ostatni taniec. Żeby zapomnieć o moim wielkim cierpieniu. Chcę stąd uciec, wszystko zaczęło się od nowa. Och, moja słodka udręko.' Indila