Bez znieczulenia...

Płomień zgasł, nie ma nas...

Zniknał blask i minał czas.

Tamtych dni, nie żal mi.

Wyschł łzy, wybaczam Ci.

Dzisiaj Ty pytasz czy mogę znów pokochać Cię.

Całować Cię i kochac Cię.

Co było złe minęło jak brzydki cień.

Zobacz mnie.

Zobacz niebo.

Zobacz nas.

Skończyło się.

Już nie ma szans.

Nie umiem wejść w to samo drugie`ja`.

Dzisiaj wiem, że płomień zgasł.

Dzisiaj wiem, że nie ma nas.

Dzisiaj już nie licznę ran.

Pragnę żyć od nowa.

Nie wzrusza mnie już nic.

Wszysko ostatnio jest mi tak obce.. chodź znam to od dziecka. Wszystko tak inne i jakby nowe, chodź ma już tyle lat.

Jeszcze niedawno wydawało mi się, że na wsztko mam czas, że mogę czekać, zwlekać, zastanawiać się.

Ale przecież czas leci i nigdy, nigdy nie zawraca. Sama już nie wiem czego tak naprawde chcę i co jest dla mnie dobre.

Nie będe już czekać, bo tak naprwde nie mam na co. Czasami wydaje mi się, że mam i, że powinnam, ale to jest bez sensu.

Jest tyle innych zajęć i ludzi. Nie będe czekac na jedną osobę, która nawet nie da żadnego znaku, gestu.

Już mi sie nie chcę. Chcę się uwolnić od tego wszystkiego. Tak niewiele mi potrzeba, żebym znalazła swój spokój.

Mam dość tego całego chaosu, tego zastanawiania się, zmartwień, chce już mieć spokój po prostu, wewnętrzy spokój.

Zero smutków, zero złości - wyjebane po całości.

                                kurwa ta męska płeć..

                                                 jesteście beznadziejni xpp

no, ale i tak was lubie.

Już nie mogę. Chce przestać mieć Cię w głowie..