the end

                                              Żeby coś docenić, trzeba to stracić

                                          I ta nadzieja, która Ci podpowiada "wróci"

                                                Fikcja stała się realem

     Niby zaczynasz żałować wszystkiego i wszystko doceniać, ale po fakcie...

                               Chyba bezradność boli najbardziej...

^{myślisz sobie, że to wszystko dzieje się za szybko... bo naprawdę tak jest, czas za szybko pędzi... pędzi nieubłaganie, ale ta bezradność, że nie możesz nic zrobić, nie możesz go cofnąć, nie możesz go zatrzymać jest jeszcze gorsza... a ta pusta jaką po sobie zostawiłaś jest nie do opisania... teraz dopiero wszystko stało się dla mnie jasne, że to co uważałem za złe, co Ty kazałaś mi robić, czynić, mówić było dla mojego dobra...  szkoda, że człowiek żałuje swoich błędów, swoich czynów dopiero po fakcie... nie można powiedzieć, że "takie życie" jeśli ma się jakieś pocczucie winy nawet z niewiadomych przyczyn, no bo ja mam... jednak, że pomimo tego wszystkiego co  było złe, były też chwile dobre, wspaniałe, niezapomniane... i przez właśnie to, że my miewaliśmy takie chwile nigdy Cię nie zapomnę, bo nie da się... ciągle Cię widzę, ciągle czuję, że jesteś, ciągle mi się śnisz... nie mogę opisać tego co się wydarzyło, a wydarzyło się to na moich oczach...  nie chcę wyrażać swoich uczuć, tego co teraz czuję, tego co przeżywam tu... i mam też świadomość tego, że Ty nie przeczytasz tej notki, ale ona jest dla Ciebie. Cieszę się tylko i wyłącznie z tego, że kiedyś się zobaczymy... mimo tego, że nikt nie wie kiedy to i tak będzie taki dzień... musi być...  czuje, że kogoś mi brakuje... brakuje mi Ciebie, Ciebie we własnej osobie... wiem, że tylko Ciebie teraz potrzebuję i że reszta nie ma znaczenia... proszę chodź, przytul, porozmawiaj...  na koniec chcę napisać, że Ty byłaś dla mnie najważniejsza i tak będzie do końca. Mimo iż trudno jest mi się pogodzić z tym, że nie ma Cię już koło mnie i koło nas wszystkich, i że już nigdy nie będzie.}

Każdy wie, że życie jest któtkie, że nie jest proste i że kiedyś trzeba się z nim pożegnać... Niestety ono jest tylko jedno...  Trzeba z niego korzystać, a nie narzekać, marudzić i mieć jakieś wąty, że nie jest ono takie jakie chcialibyśmy żeby było...  Bo życie to dar.

                      ^{Przeklinam dzień, w którym Cię zabrakło!}