734

'Jak tak patrzę, Suzka, na Ciebie to nie mogę uwierzyć w to jak bardzo się zmieniłaś...'

Takie słowa dziś usłyszałam. Ogromnie zapadły mi w pamięć. Owiły serce, spopieliły wątpliwości....

Owszem. Zmieniłam się. I chyba najwyższy czas powiedzieć to głośno publicznie - zmieniłam się. Niewiele jest we mnie z tej Suzki sprzed tych 504 dni. Drastycznym zmianom uległo moje wnętrze, i wcale nie uważam tych zmian za negatywne, wręcz przeciwnie - wspaniale mi z nimi. Bo chyba po prostu przestałam widzieć pozytyw w tym by w życiu być zimną suką i dostarczać sobie w nim zabawy kosztem innych... 

Ostatnimi miesiącami doświadczam miłości, której nigdy nie zaznałam i sama darzę uczuciem, którym nigdy nikogo nie obdarowałam. Mam mężczyznę, którego doceniłam, którego szanuje i - co najważniejsze - respektuje jego słowa nie będąc kompletną egoistką jak dotychczas w związkach. Bo w Jego ramionach wszystko jest prostsze, smutek jest mniejszy i nawet łzy smakują inaczej. Od 16 miesięcy czuję, że czerpię z życia to co można dostać od niego najcenniejsze. Każdy dzień pomimo niektórych smutków i problemów przynosi też szczęście, szczęście na myśl, że On jest cokolwiek by nie było. Choć nie zawsze jest cukierkowo, bo życie wystawiało nas nie raz na ciężkie próby, to dopiero przy nim poznałam czym jest prawdziwa miłość i czym tak naprawdę jest związek dwojga ludzi. I choć zdarza mi się narzekać to i tak zawsze w głębi serca wiem, że nie wyobrażam sobie bez Niego jutra, że marzę o tym by to co jest trwało na zawsze, że po prostu Go kocham. Kocham w pełni będąc świadomą tych uczuć. Bo tylko przy nim czuję, że w życiu mam to czego mi potrzeba, czuje się bezpieczna, kochana, czuję że żyje...

Po prostu jakiś czas temu najzwyczajniej w świecie się zakochałam, choć przecież bałam się tych uczuć, bałam się ufać po doświadczeniach z sobą samą. I jeśli ktokolwiek wątpi w to, że miłość zmienia to jest w ogromnym błędzie. I ja jestem tego najlepszym przykładem...