jak kalejdoskopie.

http://zippp.wrzuta.pl/audio/0t1D6x0FWHQ/robert_gawlinski_-_kalejdoskop_bardo

wydaje mi sie jakby to bylo wczoraj. jak spiewalysmy ta piosenke. bardzo przejete graniem w siatkowke, majac w perspektywie wypad do sacza, cale wakacje i 2 lata liceum. ostatnio czesto przylapuje sie na tym, ze chcialabym wrocic. wrocic do czasow, kiedy najwiekszym zmartwieniem bylo to zeby nitk Cie nie przylapal na tym ze pijesz alkohol. ze wracasz do domu w wyjatkowo dobrym humorku i usmiechasz sie od ucha do ucha bez powodu. nie myslalo sie o przyszlosci, tylko o tym zeby sie dobrze zabawic. i w sumie dobrze nam to wychodzilo .:p moze nie byloby to takie trudne, gdybym wiedziala co chce dalej robic. o ba ! byloby o niebo latwiej. ostatnio duzo tez o tym myslalam, i nic nie wymyslilam. co jest jeszcze smutnejsze. ale jedno wiem. niezaleznie od tego kim zostane, wiem kto bedzie mi towarzyszyl. nawet jesli mam 19 lat, i  'cale zycie przed soba'. to bez tego usmiechu, tego rozespanego wzoku, bez ' siema mala' to nie byloby zycie. i uswiadam sobie to codziennie juz od ponad roku. a gdy jestem tak daleko jest zdecydowanie gorzej. wszystko co mialam na codzien, puf ! znika... juz zapomnialam jak to jest chodzic sobie za raczke po krk, albo spedzac caly dzien w mieszkaniu z daleka od calego swiata. ale mam swiadomosc, ze ktos czeka na mnie doslownie jak ja na niego. i dalabym wszystko za godzinke spedzona z nim. nie pomine faktu ze ta godzinka skonczyla by sie pewnie do 2 dniach albo wiecej :p i wlasciwie nie wiem, co mnie tak ostatnio ciagnie do pisania tu. ale to chyba dobrze. nie za bardzo mnie obchodzi ze malo kto to czyta. wlasciwie rownie dobrze moglyby nie czytac nikt. ale nie mam tego gdzie indziej napisac. nawet jesli nie ma to ladu ani skladu. to naprawde lubie photobloga. zawsze mi pomagal.i wroce tu jeszcze, z naprawde sensownymi zdjeciamil obiecuje.

jest jeden Bóg, choć wiele dróg.

i każda z nich prowadzi do zwycięstwa.