Dodano: 30 PAŹDZIERNIKA 2008
TO MÓJ PIERWSZY DZIONEK NA TYM BLOGU... MAMNADZIEJE ZE DAM RADE...TZN ZE ZDJADE CZAS BY PISAC GO CO DZIEN...
Zanurzam sie w oceanie smutku i niezrozumienia,
nie wiem czy postępuje nie rujnując grawitacji,
krązenia Ziemi i mojej krwi..
nie wiem co będzie za rok, za miesiac.
Czy nie skoncze łykając tabletki nasenne,
popijając je wódką...
nie wiem czy wytrzymam....
najtrudniejsze jest przed nami...
ale najwazniejsze by zyc...
nie poddajac sie
To jest wyzwanie...
Czy jemu podolaM??
kto Mi odpowie??
Komentarze
superemocjonalna70
I kolejny dzień mija gdzieś obok mnie... Znowu żyję gdzieś z boku. Nie robię nic. Obijam się po prostu. Komputer, książka i film... Na zmianę. Jaki to ma sens? Zaden. Ale nic mi się nie chce. Na nic nie mam ochoty. Czyżby zamiast jesiennej przechodzę zimową handrę?! Grr... Nie. Żadnej handry nie mam! Nie... To zwykłe usprawiedliwianie mojego wielkiego lenia. Ehh... Wszystko to jest dziwne. Nie chcę marnować dnia, chwili, chcę robić coś pożytecznego, ale nie mogę się zebrać w sobie i ostatecznie spędzam godziny na czytaniu, siedzieniu przed kompurtem, czy słuchaniu muzyki. To nie jest fajne. Bo kiedy mogłabym robić coś sensownego siedzę i nie robię w zasadzie nic. Ale samo myślenie niczego nie załatwi. Trzeba wziąć się do pracy, tylko co ja mogę robić? Coś niebanalnego, coś co przyniesie pożytek i da radość. Ale takich czynności nie ma wiele...
30/10/2008 21:53:06
superemocjonalna70
jest juz dosc pozno.pisze jakas durna prace na polaka.niby latwa ocena do zdobycia ale jakos nie potrafie sie tym cieszyc...jest we mnie dzis cos co mnie przygnebia.to pewnie tesknota za nim...na matmie bujalam w oblokach...brakuje mi pieszczot,chocby glupiego przytulania czy pocalunkow...ale co moge zrobic?nic...musze czekac na nastepstwo spraw...teraz kolej losu.musze czekac az zrobi nastepny krok.oby byl to krok do przodu,nie w stecz.tesknie za tym moim glupolem...rodzinka mnie dobija.nikomu nic nie pasuje.w dmou jest 5 osob ale ja jestem najgorsza.i w sumie to nie wiem czemu.nie wiem juz co robic...staram sie nie brac tego wszystkiego tak do siebie,ale nie potrafie...taka juz mam nature.nie umiem jej przechytrzyc...ogolnie rzecz ujmujac to mam dola i tylko jedna osoba potrafi mnie z niego wyciagnac...ale musi byc blisko i dac od siebie troche empatii i wspolczucia...czekam na ciebie...pomoz prosze...misiu...
30/10/2008 21:35:33
