Dziękuję, fotoblożku, za pierwszorzędną jakość. Egę.

Czy to tylko złudne wrażenie, czy naprawdę jest tak, że jeżeli ktoś w którymś ze swoich dzieł dotknie tematu seksualności może swobodnie nazwać się artystą i czekać na piętnaście po pięć okrzyków fascynacji dla jego zajebistego warsztatu i jakże niebywałej inteligencji? Czy naprawdę "odwaga" w przełamaniu jakiejś mitycznej granicy smaku może być miarą kunsztu twórcy? Bo odnoszę wrażenie, że coraz więcej tego typu PRODUKTÓW i ich prekursorów.

Albo to ja, jak ktoś to kiedyś [całkiem niedawno ;) ] ładnie powiedział, cierpię na nadmiar świadomości.

Ideały twe, hehehe, pozabijaj je. Pozabijaj je.