Bo Życie...

Mój dzisiejszy samodzielny wiersz 

Miał motocykl, piękną maszynę

To na Niej właśnie, poczuł że żyje

Kochał Ją, aż ponad życie

W Niej diabeł czaił się skrycie

Pomimo usterek, On nadal Ją kochał

Gdy rozbiła się, wciąż za nią szlochał

Po czasie, kupił sobie nowy

Był piękny i odlotowy

Lecz To i tak, nie było to

Już nie cieszył się, z życia On

Zabrakło Mu chęci, by na nowo żyć

Chciał z Nią z powrotem, jeździć i być

Pewnej nocy mu się przyśniła

Stała w blasku, jak gwiazda lśniła

Gdy się obudził, zyskał odwagę

Chciał znów poczuć, dawną zabawę

Odzyskał Ją i Wziął się do pracy

Po kilku dniach, ciężkiej współpracy

Zaczęła jeździć i mknąć niczym sen

Odzyskał życie, znów cieszył się

Obiecał Jej, że przy Niej zostanie

Że Jej nie zostawi i kochać Ją będzie

Lecz prosił, aby dała mu radość i szczęście.

Nie wiem, czy to koniec. Może jeszcze coś wymyśle. Potrzebował bym do tego wiersza tytuł więc proszę o pomoc.

Uwagi oraz swoje zdanie (szczere) proszę pisać w komentarzach.