Niemożliwe? A jednak.

klik.

Każdy w życiu

ja,moja koleżanka ze szkoły,pani,która mnięła mnie dziś na ulicy,pan,który stał za mną wczoraj w kolejce i wszyscy otaczający nas ludzie,

chociaż raz w życiu zwątpili w swoje możliwości...

Dlaczego?

Każdy z nas razem i z osobna jest niesamowity.

Niesamowity pod wieloma względami,co sprawia,że człowiek nie powinnien się z żadnych powodów ograniczać,bo może przecież wszystko!

Ajednak coś skłania nas do przemyśleń,którę potrafią zniszczyć naszą długo ćwiczoną umiejętność cieszenia się z życia jak i umiejętność wykorzystywania szans jakie dają nam inni ludzie i wszystko co nas otacza.

Wystarczy pstryknąć palcem,od tak i

nagle czujemy się nikim.

Nie potrafimy spojrzeć w przyszłość,bo boimy się,że to o czym dotychczas marzyliśmy nie znajdzie się w niej.

Boimy się,no właśnie czego się boimy gdy wątpimy w swoje możliwości?

Tego,że nie podołamy temu wszystkiemu co sobię ustawialiśmy poprzeczka za poprzeczką?

Myślę,że tak...

Dlatego unikam w swojej durnej głowie

właśnie takich przmyśleń,które negatywnie oddziaływują na mnie.

Na Was pewnie też,bo każdy mota się wśród swoich.

Wolę myśleć,że DAM RADĘ I UDA MI SIĘ 

zrobić to wszystko co obrałam za cel 

i

spełnić marzenia.

Mam nadzieję,że i wy spróbujecie pozbyć się tego wszystkiego co zbędnę

i mieć piękny,klarowny umysł,który pozwoli Wam na zrobienie tego co dotychczas wydawalo się niemożliwe.

(zdjęcie śliczne,bo robił Czarek,ale brzydka mordka tej po lewej,eh:c)

Długi czas minął.

Czy się zmieniło cokolwiek?

Eh. Niestety lub stety.

Wielkie nadzieję.

To mnie jeszcze trzyma. 

Cieszę się,że w końcu napisałam tu,dla kogoś kto to wg czyta mam jedno słowo.

DZIĘKUJĘ. :)

Także kończąc wydaje mi się,że czas

grow up.

Tego się trzymajmy.

Dobranoc.

                                                                                                          Dla nieznajomej z aska ~by Olka