'Mogę przyjechać po Ciebie?' - usłyszałam Jego głos w słuchawce, około piątej nad ranem. 

'Tak' - odpowiedziałam. Po piętnastu minutach był. 

Wsiadłam do auta i bez słowa ruszyliśmy. 

'Chciałem Ci pokazać cudowny wschód słońca' - w końcu odezwał się.

'Okej, rozumiem' - odparłam, sennie wtulając się w swoją wielką bluzę i podciągając nogi ku klatce piersiowej.

'Lubię Cię taką' - powiedział, spoglądając co chwila to na mnie, to na drogę.

'Jaką?' - zapytałam ziewając. 

'No taką senną, słodką i naturalną' - powiedział zatrzymując auto. - 'Dojechaliśmy' - dodał.

 Wyszłam z auta rozejrzeć się. Widok był cudowny.

Słońce powoli pokazywało się nad miastem.

Usiadłam na mokrej od rosy ławce, przyglądając się widokowi.

Usiadł obok mnie, po chwili opierając głowe o moje ramię.

'Uwielbiam Cię, zawsze pachniesz taką cudowną świeżością.' - powiedział.

Uśmiechnęłam się nie odpowiadając i zamyślając się - nie było by nic dziwnego w tej sytuacji, absolutnie - 

gdyby nie fakt, że od roku ma dziewczynę, która tak bardzo Go kocha i czeka w domu.

Skąd ja znam tą historię...