15 fajne - następna część ; )))

 Obudził mnie telefon Kuby. Zaspana sięgnęłam po dzwoniącą komórkę. Dzwoniła Klaudia. Była dziewczyna Kuby. Bez namysłu odebrałam telefon.

- Słucham?! - Powiedziałam to dosyć głośno. Nie przepadałam za tą dziewczyną.

- O cześć Wanessa. Jest obok Ciebie Kuba?

- Nie. Coś przekazać?

- Nie, nie trzeba. Chociaż możesz mu powiedzieć, że wpadnę jutro do niego po moje rzeczy.

- Jakie rzeczy?! Kuba nie ma nic twojego. Klaudia, zrozum to, że już dawno z sobą nie jesteście. Dasz nam wreszcie święty spokój?!

- Przekaż to co Ci powiedziałam i ucałuj ode mnie Kubusia. Ciał.

Rozłączyła się.

- SUKA! - Byłam wkurzona.

Odłożyłam telefon na miejsce. Wstałam z łóżka, ogarnęłam się i zeszłam na dół. Kuba spał na kanapie. Usiadłam na końcu sofy. Przebudził się. Spojrzałam na niego.

- Nie chciałam Cię obudzić. Przepra... - Przerwał mi.

- Nic się nie stało.

- Dzwoniła Klaudia... - Wlepiłam wzrok w nierozpalony kominek.

Podniósł się na łokciach.

- Myślałem, że już nic mnie dzisiaj nie zaskoczy. Najwyraźniej się myliłem... Co chciała?

- Mam Ci przekazać, że wpadnie po swoje rzeczy. - Dopiero teraz przeniosłam wzrok na Kubę.

Na jego twarzy pojawił się grymas.

- Nic mnie już z nią nie łączy. Nie mam w domu ani jednej rzeczy, która do niej należy. Przyrzekam. - Usiadł już normalnie.

- Wierzę Ci. To nie pierwszy raz, kiedy chce nas z sobą skłócić. Pamiętasz? Obiecaliśmy coś sobie na początku.

- Mówimy sobie wszystko. Niezależnie od tego jak gorzka jest prawda - nie mamy przed sobą tajemnic. - Wydukał.

- Dokładnie.

- Przemyślałem sobie wszystko. I... I chciałbym Cię przeprosić za dziś.

Uśmiechnęliśmy się do siebie. Położyłam się na niego. Zaczęliśmy się namiętnie całować. Brakowało mi jego ust, jego zapachu, dotyku.
Po chwili odsunęłam się od Kuby. Nadal na nim leżałam.

- Wybaczę Ci, jeśli coś dla mnie zrobisz. - Na mojej twarzy pojawił się łobuzerski uśmieszek.